Wilhelm Pollmer draagt een leesbril met zich mee in zijn borstzakje voor het geval dat hij de kleine cijfers op kogelgeleidingen moet lezen. Zijn nieuw meetinstrument heeft een elektronische display. "Dat kan ik aflezen zonder hulp", zegt de 59-jarige grijnzend. "Voor de rest is er niets veranderd." Wilhelm Pollmer, een echte Conti-legende, werkt al 44 jaar in Korbach. Hij onderhoudt de machines die Continental gebruikt om zijn speciale bedrijfsbanden te produceren.

Hij begint te werken om 5:15 u 's morgens en stopt om 13:45 u. Enkele jaren geleden, toen Wilhelm Pollmer gevraagd werd of hij in de vroege ploeg wou blijven werken, zei hij onmiddellijk ja. "Ik geniet ervan 's middags te kunnen uitrusten. Ik hoef hier niet langer 's nachts rond te lopen." Dat is nu het werk voor andere, jongere collega's. Maar ze kunnen altijd een beroep doen op hun oudere collega voor advies. Wanneer bijvoorbeeld manuele vaardigheden gevergd worden, wat vaak het geval is bij ombouwwerken (door de uiteenlopende bandentypes en -maten zijn verschillende mallen nodig). Of wanneer er een as gebroken is: Wilhelm Pollmer staat ervoor bekend dat hij als noodoplossing soms zels onderdelen last totdat de bestelde vervangonderdelen arriveren. 

Zijn handvaardigheden leerde hij onder aan de hiërarchische ladder, te beginnen met een stageplaats als machinevuller eind jaren '60. "We begonnen met vijlen, het glad en hoekig maken van een blok ijzer", herinnert Pollmer zich met een glimlach. Om de technologische voorsprong bij te houden, nam hij vaak deel aan trainingen.  Hydraulica, pneumatica – tegenwoordig worden alle aspecten van de bandenproductie door computers aangestuurd. "De formules worden in een computer bewaard. Je moet gewoon aangeven welke banden je wil creëren; de machine weet alles."

In 1993 ging Pollmer naar Commercial Vehicle Tires, nadat de productie in Korbach werd uitgebreid. Hij heeft er nooit aan gedacht het bedrijf te verlaten: "Ik woon vlakbij, het is een gerespecteerd bedrijf, en ik voel me ermee verbonden. Ik werk hier immers al sinds mijn stage." En wat zou hij anders doen? "Niets", lacht de onderhoudstechnieker. "Misschien zou ik wat langer naar school gegaan zijn."

Wilhelm Pollmer is niet bang om met pensioen te gaan. Twee van zijn ex-collega's zijn al met pensioen. "We blijven contact houden en nodigen elkaar uit op kerstfeestjes." En zelfs thuis komen zijn handvaardigheden van pas: Pollmer onderhoudt het huis en de tuin, maait het gras, hakt hout voor de winter en herstelt de auto's van zijn beide kinderen. "Mijn vrouw zegt altijd dat ik thuis genoeg te doen heb en niet meer hoef te gaan werken."